Θα πούμε ψέματα, θα πούμε την αλήθεια…

Τα παραμύθια μοιάζουν με πουλιά. Όποιος φοβάται το σκοτάδι (το όποιο σκοτάδι), αν τα καλέσει με ανοιχτή καρδιά, έρχονται και κουρνιάζουν στον ώμο του και του λένε ιστορίες.

Στους ώμους μου κάθονται τέτοια πουλιά. Μαζί τους θα σας πω ιστορίες –όλες από την προφορική παράδοση. Θα ακούσετε το παραμύθι του μπαομπάμπ που η καρδιά του ήταν γεμάτη θησαυρούς αμύθητους, του πρώτου κουνουπιού (γιατί παλιά δεν υπήρχανε κουνούπια, κάτι έγινε κι ήλθε στον κόσμο το πρώτο κουνούπι), του ινδιάνου ποντικού που τον λέγανε Σύννεφο τ’ Απρίλη και κατάφερε να φτάσει ως τις λευκές κηλίδες του ήλιου, του δελφινού που είδε ένα όνειρο -ονειρεύτηκε εμάς, τους ανθρώπους.

Θα πούμε πέρα για πέρα ψέματα, πέρα για πέρα αλήθεια. Ψέματα κι αλήθεια, έτσι είναι τα παραμύθια…